That's true. I can't stop my tears from falling sa tuwing naaalala ko yung masasaya at malulungkot na alaala. Baduy na kung baduy pero yun ang totoo. Especially kapag napapaptingin ako dun sa album natin, ang dami kaya nating pics na magkasama. Sobra ko talagang tine-treasure yung mga yun.
Atleast I have something na makakapagpaalala sayo, makakapagpaalala na naging part ka ng buhay ko. You have no idea kung gaano ako ka thankful kasi I was given the chance to get to know you. At hindi lang yun, nakasama pa kita ng matagal; nakasama kitang mag ministry. Ang saya diba.
Sorry sa mga pagkakataong na aasar ka na pala sakin. I'm really good at getting into your nerves. Haha. Pero alam mo takot talaga ako sayo kapag galit ka na, sino ba namang hindi. Lalo na kapag nagsasalubong na yung mga kilay mo. Kulang na laang e magtago ako sa ilalim ng mesa.
No comments:
Post a Comment